MOWA CIAŁA
Afekty bioelektryczne tworzą subiektywny słownik umożliwiający nam poszukiwanie życia i podejmowanie z nim komunikacji. Kiedy roślina pozostaje w trybie “zapisu i stymulacji” werbalnej, jej reakcje na słowa są zapisywane w bazie danych. Kiedy decyduje o przejściu w tryb „odczytu i tłumaczenia” jej aktywność jest mierzona, a w bazie danych wyszukiwane są podobne wzory reakcji. Następnie powiązane z nimi słowa są zwracane w formie tekstu. Teksty te są publikowane na tym blogu i w mediach społecznościowych przez cały czas ekspozycji instalacji. Drzewko prowadzi fanpage na Facebooku pod nazwą „Body Language – WRO Art Biennale 2015”.
Język i poznanie należą do porządku metafizycznego podobnie jak matematyka, która opisując rzeczywistość nie stanowi jej części ale jej abstrakt. Poznanie ucieleśnione to postulat poznawczy łączenia cielesności podmiotu poznającego z jego fizycznością, komunikatu z ciałem nadawcy, który operując abstraktami używa ich w subiektywnym kontekście własnego ciała (głównie mózgu). Dyskursywność kultury wynika z napięcia miedzy językiem a ciałem i z tym kartezjańskim pęknięciem kultura radziła sobie kumulując rozmaite sposoby obejścia problemu, lub jego uwznioślenia. Bio-interaktywna, afektywna instalacja ma pokazać nam konkretną metodologię na której mogą bazować afektywne media przyszłości przekształcając każdą komunikację w wymianę afektywnych impulsów w sieci. Takie ujęcie kultury pozwoli nam na postrzeganie każdego zjawiska w kategoriach znakowych bo nic nie jest znakiem póki nie jest widziane jako znak. Żywa tkanka np. roślinna wyraża się oddziałując na otoczenie w sposób subtelny, ale dla naszej świadomości pozostaje niema. Afektywne transgatunkowe społeczeństwo zoekratyczne jest nieuchronnym wyzwaniem dla nas w najbliższej przyszłości.
Michał Brzeziński (PL), ur. 1975, artysta i teoretyk mediów, łączący w swoich działaniach biologiczną materię z systemami informatycznymi, futurolog kulturoznawca. W latach 2000–2010 jego twórczość wideo o silnym podłożu konceptualnym i teoretycznym rozszerzyła się na kategorię metamediów. Odwołując się do konceptualizmu i medialności sztuki, sformułował wynikającą z teorii sztuki jako komunikatu strategię Fake Art. W latach 1997–2003 studiował filmoznawstwo przy Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej UŁ. Założyciel Galerii NT (2010), która skoncentrowana była na problematyce Art&Science, łącząc typowe działania Media Labu z formą BIO DIY i strukturami Politechniki Łódzkiej. Opiekun międzynarodowego IN OUT FESTIVAL, w latach 2008—10 prowadził cykl Parakino w CSW Łaźnia w Gdańsku. Pokazy jego prac oraz wystawy indywidualne można było zobaczyć w galeriach takich jak: Bunkier Sztuki w Krakowie, Arsenał w Białymstoku, CSW Łaźnia, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria Manhattan w Łodzi, Fot Art Los Angeles Center For Digital Art, Museum of Bat Yam, BWA w Kielcach, BWA w Sanoku, Galeria Platan w Budapeszcie, Orensanz Museum w Nowym Jorku, Humboldt w Berlinie, FEST I NOVA w Gruzji, Kino Siska (Video In Progress—Lublana). Kurator współpracujący z galeriami takimi jak: Muzeum Sztuki w Łodzi oraz Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA w Gdańsku. Uczestniczył w wielu i festiwalach, w tym w dwóch niezależnych prezentacjach na Łódź Biennale (2006) zarówno jako artysta, jak i kurator, a także w głównej wystawie Biennale Fotografii w Poznaniu (2008), festiwalu INSPIRACJE (2008) i PRZECIĄG (2009) oraz Biennale Sztuki Mediów WRO we Wrocławiu (2013). Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008).