CHARGING
Przeniesienie instalacji z wystawy Biennale WRO 2015 w Muzeum Narodowym.
Tablety iPad mini i Samsung Tab 3 zostały zamknięte w metalowych obudowach. Dostępne są tylko ich złącza do ładowania. Ładowanie urządzeń odbywa się przez cały czas. Zwiedzający mogą obsługiwać urządzenia.
Już od lat 30., począwszy od samochodów, a skończywszy na żarówkach, towary produkowane są zgodnie z logiką planow(an)ego starzenia / żywotności, mającej sprawić, że dany przedmiot popsuje się po pewnym czasie, co, tym samym, zmusi konsumenta do zakupu nowego produktu. Dla tabletów i im podobnych współczesnych urządzeń, tempo zastępowalności jest jeszcze szybsze: zwykle pozbywamy się ich na długo zanim zdążą się popsuć, bo na przykład, nie potrafimy zaktualizować oprogramowania, albo dlatego, że na rynku dostępny jest już nowy model. Przestajemy postrzegać (te) urządzenia jak(o) przedmioty, a zaczynamy interesować się nimi jako furtką do informacji.
Szczelne zamknięcie tych urządzeń w metalowej obudowie powoduje, że tablety, nadal rozpoznawalne jako przedmioty działające (ładują się), stają się bezużyteczne, przywracając im, tym samym, status fizycznych przedmiotów, niebędących tylko kanałami informacji. Zbliżony design produkowanych masowo tabletów sprawia, że są one postrzegane jako prawie identyczne.
Dani Ploeger (NL/GB), artysta i teoretyk. Doktor Uniwersytetu w Sussex w Wielkiej Brytanii, starszy wykładowca na wydziale sztuk performatywnych w Centralnej Szkole Mowy i Dramatu [Royal Central School of Speech and Drama] Uniwersytetu Londyńskiego. Kierownik badań finansowanego ze środków AHRC (Rady Badań nad Sztuką i Humanistyką, ang. Arts and Humanities Research Council), programu cyfrowego zachowania i polityki odpadów elektronicznych, łączącego sztukę z nauką.
W swoich performansach i instalacjach Ploeger wykorzystuje technologie konsumenckie i elementy wyposażenia medycznego. Eksploruje tematy związane z ekologią, ludzką próżnością, seksualnością i tym, co nazywa „stechnologizowanym ciałem”.